Maandagavond 5 november 1979,
Mijn moeder bracht mij naar bed en zei; misschien heb je morgen wel een broertje…
Eind jaren ‘70, een mooie tijd om als peuter op te groeien. Stikstof en PFAS, evenals online-gamen en mobieltjes waren er nog niet. Als je op pad ging met de auto, stond je gewoon tussen de voorstoelen, zonder gordels, mee te kijken hoe je vader de APK-loze auto bestuurde. Je zwaaide vrolijk naar oom agent die nog nooit van zijn leven een boete had uitgeschreven voor het rijden onder invloed en de enige elektrische auto in het straatbeeld was een SRV wagen.
Ik had een topleven, een mooie kamer met bruin en oranje behang…, genoeg speelgoed, poes Mies en veel buurkinderen om mee te spelen. Toch had ik eigenlijk maar 1 wens; een Broer!
Ik vroeg vaak aan mijn ouders wanneer ik nou een broer kreeg, want dat ik die zou krijgen stond voor mij als een paal boven water! Een zus was geen optie, sterker nog, ik heb letterlijk nooit aan een zusje gedacht. Ik wilde gewoon heel graag een broer! Ik was natuurlijk al 4 jaar en had helemaal bedacht hoe dat zou zijn. Samen spelen met de Lego en avonturen beleven in het indianendorp.
Toen je groot genoeg was om met mij te spelen hadden we toch andere interesses. Jij was meer van de Playmobile en ik van de Lego, en zo waren er nog wel meer dingen. Zoals veel broers hebben wij ook vaak ruzie gehad, dikwijls was ik de aanstichter. Toch is het zoals ik het 40 jaar geleden had voorgesteld. Ik kan mij geen betere broer wensen! Ik hou van je Chris! Je bent een eerlijke vent, een leuke vader, die het beste voor heeft met alles en iedereen, je staat altijd klaar voor mens en dier en hebt in zeer korte tijd een jezelf bewezen als tuinkabouter koning!
28 mei 2004 was je mijn “best man” en dat ben je nog steeds ouwe! Op naar de volgende 40 jaar!
Je broer
